Spinnen!
Door: Emmi
Blijf op de hoogte en volg Emmi
06 Januari 2011 | Thailand, Phato
Lieve allemaal,
Al snel weer een verslagje maar ik heb ook al weer een boel meegemaakt. Maandag heb ik alle highlights van Bangkok in 1 dag proberen te bekijken, dinsdagochtend ben ik heel vroeg uit het guesthouse vertrokken. Met een taxi door de ochtendspits, 2x4 banen verkeer, auto's, bussen, tuktuks en veel brommers! Het duurde ruim een uur voor ik op het busstation was, waar ik een bus naar het zuiden wilde nemen. De eerste bus bleek pas 's avonds weer te gaan, dat betekende dat ik een hele dag mezelf op het station moest zien t vermaken. Gelukkig was er een mega-foodcourt en waren er een hoop winkeltjes en mensen om naar te kijken. Dus de dag ging toch wel snel voorbij en om 20u stapte ik in de nachtbus naar Ranong. Heerlijke kitch om me over te verwonderen, groen TL-licht, fuchsiaroze dekentjes en een in blauw met geel gehulde stewardess om de hapjes en drankjes uit te delen. Ik heb zowaar nog wat geslapen en was nog voor 6u 's ochtends in Ranong. Hier moest ik op een lokale bus stappen voor de laatste etappe, die kwam vanzelf en de mensen op de bus wisten precies waar ze mij moesten droppen. Toch bijzonder, ze spreken geen woord Engels. Nu nog een kwartiertje langs en weggetje lopen en gelukkig was daar het bord van het project waar ik de komende maand vrijwilligerswerk ga doen. Wow, je bent aan de andere kant van de wereld en je komt precies waar je moet zijn in de middle of nowhere! Precies op tijd voor het ontbijt! Dit plekje is wel erg ver van de rest van de wereld en ik realiseer me nu pas hoe verwend ik vorig jaar in Suri ben, met alle voorzieningen om de hoek. Het huisje waar ik de komende weken in slaap heeft een gat in de grond als WC, en een emmertje water in plaats van WC-papier. Dit emmertje is tegelijk mijn douche... Dus... Heb ik voor het eerst van mijn leven een heel klein beetje last van een cultuurshockje! Toen ik 's avonds helemaal alleen in het huisje in mijn bed lag (het matras is een solide blok piepschuim) zag ik allemaal spinnen over de muur rennen. En als ik ergens bang voor ben... Maar gelukkig kroop er een hele dikke hagedis achteraan en ik hoop dat die er een paar heeft opgegeten. Ik heb mijn klamboe goed ingestopt en een schietgebedje gedaan. Waarom, waarom, waarom ben ik niet veilig bij moeder thuisgebleven? Gelukkig zag vanochtend de wereld er weer een heel stuk beter uit. Vandaag heb ik een aantal van de gehandicapte kinderen ontmoet die op dit project worden opgevangen en in de groententuin gewerkt. Ondertusen doe ik erg mijn best de namen van mijn collega's te onthouden. De namen en de gezichten erbij lijken voor mij nu nog erg op elkaar. Er is een Nong, Pi Pa, Pina, Bow, Mae en Air. En nog een heleboel. Nong werkt mij in en spreekt als enige Engels. Nou ja, het zal allemaal wel wennen, ondertussen zit ik wel mooi lekker in de jungle en eet ik rijst en noodles en allerlei heerlijks voor ontbijt, lunch en avondeten. Maar wat was het leventje in Switi Sranan toch heerlijk en makkelijk vergeleken hierbij. Ik heb jullie nog heel veel meer te vertellen, maar het wordt bijna donker en ik moet nog helemaal van het internetcafe terug naar mijn huisje lopen, nog n heel endje! Dikke kus!
Al snel weer een verslagje maar ik heb ook al weer een boel meegemaakt. Maandag heb ik alle highlights van Bangkok in 1 dag proberen te bekijken, dinsdagochtend ben ik heel vroeg uit het guesthouse vertrokken. Met een taxi door de ochtendspits, 2x4 banen verkeer, auto's, bussen, tuktuks en veel brommers! Het duurde ruim een uur voor ik op het busstation was, waar ik een bus naar het zuiden wilde nemen. De eerste bus bleek pas 's avonds weer te gaan, dat betekende dat ik een hele dag mezelf op het station moest zien t vermaken. Gelukkig was er een mega-foodcourt en waren er een hoop winkeltjes en mensen om naar te kijken. Dus de dag ging toch wel snel voorbij en om 20u stapte ik in de nachtbus naar Ranong. Heerlijke kitch om me over te verwonderen, groen TL-licht, fuchsiaroze dekentjes en een in blauw met geel gehulde stewardess om de hapjes en drankjes uit te delen. Ik heb zowaar nog wat geslapen en was nog voor 6u 's ochtends in Ranong. Hier moest ik op een lokale bus stappen voor de laatste etappe, die kwam vanzelf en de mensen op de bus wisten precies waar ze mij moesten droppen. Toch bijzonder, ze spreken geen woord Engels. Nu nog een kwartiertje langs en weggetje lopen en gelukkig was daar het bord van het project waar ik de komende maand vrijwilligerswerk ga doen. Wow, je bent aan de andere kant van de wereld en je komt precies waar je moet zijn in de middle of nowhere! Precies op tijd voor het ontbijt! Dit plekje is wel erg ver van de rest van de wereld en ik realiseer me nu pas hoe verwend ik vorig jaar in Suri ben, met alle voorzieningen om de hoek. Het huisje waar ik de komende weken in slaap heeft een gat in de grond als WC, en een emmertje water in plaats van WC-papier. Dit emmertje is tegelijk mijn douche... Dus... Heb ik voor het eerst van mijn leven een heel klein beetje last van een cultuurshockje! Toen ik 's avonds helemaal alleen in het huisje in mijn bed lag (het matras is een solide blok piepschuim) zag ik allemaal spinnen over de muur rennen. En als ik ergens bang voor ben... Maar gelukkig kroop er een hele dikke hagedis achteraan en ik hoop dat die er een paar heeft opgegeten. Ik heb mijn klamboe goed ingestopt en een schietgebedje gedaan. Waarom, waarom, waarom ben ik niet veilig bij moeder thuisgebleven? Gelukkig zag vanochtend de wereld er weer een heel stuk beter uit. Vandaag heb ik een aantal van de gehandicapte kinderen ontmoet die op dit project worden opgevangen en in de groententuin gewerkt. Ondertusen doe ik erg mijn best de namen van mijn collega's te onthouden. De namen en de gezichten erbij lijken voor mij nu nog erg op elkaar. Er is een Nong, Pi Pa, Pina, Bow, Mae en Air. En nog een heleboel. Nong werkt mij in en spreekt als enige Engels. Nou ja, het zal allemaal wel wennen, ondertussen zit ik wel mooi lekker in de jungle en eet ik rijst en noodles en allerlei heerlijks voor ontbijt, lunch en avondeten. Maar wat was het leventje in Switi Sranan toch heerlijk en makkelijk vergeleken hierbij. Ik heb jullie nog heel veel meer te vertellen, maar het wordt bijna donker en ik moet nog helemaal van het internetcafe terug naar mijn huisje lopen, nog n heel endje! Dikke kus!
-
06 Januari 2011 - 11:12
Selma Rademakers:
ah lekker een beetje afzien daar! Stoer bezig hoor! Veel plezier! -
06 Januari 2011 - 11:17
Emmy:
He Emmi!
Wat leuk dat je dit doet! klinkt als een groot verschil met suriname::)
Heel veel plezier!
Liefs Emmy -
06 Januari 2011 - 11:19
Janna:
Whow em, ik wist niet dat de voorzieningen bij dat project zo schaars zouden zijn! Daar zal je wel even aan moeten wennen, maar het heeft ook wel weer wat zo back to basic leven, toch? Fijn in ieder geval dat je er aangekomen bent. Ik hoop dat je er een mooie tijd gaat hebben! Succes daar met alles!
Liefs -
06 Januari 2011 - 11:25
JT:
Hey kanjer, dit is inderdaad eventjes afzien. Maar over een week ben je gewend aan al die spinnen. Dan mep je ze met een bezem van de muur. Maar leuk he zo'n toilet. Moet je wel altijd goed mikken, anders krijg je natte voetjes. Al met al ben ik trots op je dat je dit helemaal alleen doet. Niet alleen voor jezelf maar ook voor die kinderen die jij de komende tijd aandacht en liefde gaat geven. Niet stiekem eentje mee naar huis nemen.
Dikke kus en ik blijf je volgen via wbj.nu
Groets,
JT -
06 Januari 2011 - 12:48
Eveline:
Hey Em!
Die bus klinkt als het restaurant in Marokko :) Succes met de simpele voorzieningen en als je t daar tussen de spinnen overleefd kan je echt alles aan! Liefs Eef -
06 Januari 2011 - 13:38
Else:
Woww em dat is zeker back to basic! Als ik in de buurt was geweest had ik de spinnen wel even voor je weg willen jagen hoor... Maar je weet het he, alles went behalve een vent (ja flauw). Hoop dat je snel je plek vind. Ben benieuwd naar wat je daar allemaal gaat doen! Succes! liefss -
06 Januari 2011 - 14:45
Haal:
Oei! Dat is inderdaad wel even heftig en wennen! Gelukkig heb je een klamboe! Een beetje viezigheid kan jij wel aan toch? :P Succes en ook veel plezier! -
06 Januari 2011 - 14:47
Haal:
BTW gaat dat gat in de grond ook nog ergens heen? Of graaf als ie vol is een nieuwe? Haha! -
06 Januari 2011 - 15:30
Kaat:
Emssie! Gelukkig maar dat je een bikkel bent! Jeetje wat een avonturen! Veel plezier en ik hoop dat je snel went aan je nieuwe omgeving! X -
06 Januari 2011 - 18:36
Sanne:
Ik denk Eef schrijft wel dat het lijkt op de Filipijnen, maar nee het lijkt op Marokko. Ik dacht aan de Filippijnen en dezelfde omstandigheden die we daar ongeveer hadden. T went en achteraf is het geweldig geweest om meegemaakt te hebben. Geniet ervan. Ik moet nog 3,5 week wachten en dan kom ik er ook aan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
